Bij verlies van een dierbare blijft de verbinding bestaan

Veel mensen die een dierbare hebben verloren verdiepen zich in spiritualiteit. Dit heb ik ook gedaan. Van jongs af aan boeide het onderwerp reïncarnatie mij al. Ik had er een keer een documentaire over gezien toen ik nog kind was. Iemand kon onder hypnose een plek tot in detail omschrijven zonder daar ooit geweest te zijn. Dit checkten ze en bleek geheel te kloppen.

Ik ben me er na het verlies van mijn kinderen meer in gaan verdiepen. Ik kreeg signalen van ze via dieren, vooral koolmeesjes en herten. Bij navraag bij anderen, die dierbaren hebben verloren, bleek dat veel mensen vergelijkbare signalen kregen.

Het mooie van spiritualiteit, en of er meer is dan wij kunnen waarnemen en verklaren, is dat het heel persoonlijk is. Het is logisch als je skeptisch bent in het begin. Dat was ik absoluut ook. Maar op enig moment gooi je dat van je af en dan weet je dat het zo is. Niemand kan je dan nog van je stuk brengen. En er is ook niemand die jij ook wilt overtuigen dat er meer is. Dat is zonde van de tijd en doet afbreuk aan hoe bijzonder deze ervaringen voor je zijn.

Maar hoe dan ook, de relatie met je dierbare die je verloren hebt blijft altijd bestaan.