Je bent niet bang, je doet bang

Taal is zo enorm krachtig. Wat we uitspreken, wat we denken. Ons brein pikt het razendsnel op en gedraagt zich er naar. Iets waar we ons allemaal "schuldig" aan maken is door iets onbewust heel groot te maken. Ik ben boos. Ik ben eenzaam. Ik ben alleen. Ik ben bang.

Maar hoe ziet boos er uit? Kun je dat vastpakken? Nee hé? Maar we zien het toch als een groot ding. Om van dit ding af te komen is nog niet zo eenvoudig. En ben je het wel echt? Als je zegt dat je bang bent dan bedoel je waarschijnlijk hoe je je nu voelt. Vorig jaar was je op hetzelfde moment vast niet bang, misschien een uur geleden zelfs nog niet.

Dus je bent het niet. Je voelt je zo. En eigenlijk voel je je zo omdat je daar iets voor hebt gedaan. Je leest bijvoorbeeld een bericht over Corona en opeens ben je bang. Maar eigenlijk heb je dit zelf gedaan. Als je er vanaf wilt komen verander dan "Ik ben bang" in "Ik doe bang". Het enige dat je dient te doen om het op te lossen is door niet meer bang te doen. 

Je zou ook voor "Ik voel me bang" kunnen kiezen, maar dit is ook weer het resultaat van iets dat je daarvoor gedaan hebt. Je bent iets gaan lezen, je voelde daar een emotie bij en daarna heb je er je gedachten over laten gaan. De conclusie was "Ik ben bang".   

Door op deze manier naar dingen te kijken stelt je dit in staat om er makkelijker mee om te gaan en ze ook nog eens snel beet te pakken en op te lossen. Dus doe er je voordeel mee. Er is overigens niets mis met positieve dingen op deze manier te zeggen, maar dit mag natuurlijk wel.

Ik ben blij. Ik ben gelukkig. Ik ben.