Tegenwind...

Iedereen wordt vroeg of laat geconfronteerd met verlies. Verlies van bijvoorbeeld een huisdier, opa en oma, je ouders, familie, vrienden en zoals bij mij mijn kinderen. Bij verlies hoort verdriet en een periode van rouwverwerking. Rouw kun je vergelijken met een ziekte waar iedereen van geneest. Dit heb ik een keer tijdens een seminar van Manu Keirse gehoord en heeft mij toen veel vertrouwen gegeven. (boek vingerafdruk van verdriet. Aanrader voor mensen die rouwen en voor mensen in hun omgeving die hen willen bijstaan)

Ik wist na dit seminar dat het ooit weer beter met mij zou gaan. Het rouwproces kon alleen tussen de 7 dagen en 7 jaar duren. Zelfs nog langer, mocht je ergens vast komen te zitten in het rouwproces. Rouwen is namelijk wel hard werken. Er is geen snelle route en het vereist, afhankelijk van het verlies en de band, veel tijd en energie. Soms lukt het ook niet zonder professionele hulp. Ik zou eigenlijk iedereen aanraden om hier hulp bij te zoeken. Ik heb toen ook een coach gevonden waar ik heel veel aan heb gehad.

Rouw is op zichzelf ook vrij egoïstisch. Het is jouw verdriet en jij moet hier mee leren omgaan. Een ander kan een luisterend oor bieden, rekening met je houden en zorgen voor de nodige afleiding. Maar jij moet het uiteindelijk zelf doen. 

Rouw kan ook heel rauw zijn. Dit hangt sterk af van wie je verliest en ook hoe jij met dit verlies om gaat. Acceptatie van het verlies is hier in ieder geval een belangrijke factor bij.

Mijn eigen rouwperiode van mijn kinderen was in de eerste jaren ook erg rauw. Ik heb hier een keer een verhaal over geschreven met de naam Tegenwind. Dit beschrijft mijn rouwperode in de eerste jaren. Inmiddels ben ik vele jaren verder en kan ik zeggen dat ik mijn kinderen op een waardige manier bij me draag. Ook hier is een verhaal over geschreven met de naam Windstil. Er komt ook nog een derde verhaal met de naam Wind mee.    

Ik deel dit verhaal omdat ik anderen die ook met rouw te maken hebben wil laten weten dat rouwen iets is dat je zeker niet alleen hoeft te doen. Echte kracht zit niet in laten zien dat je nog steeds rechtop staat en alles goed is, maar in je kwetsbaarheid en dit te durven delen. Dit heeft mij zelf best wat jaren gekost om tot dit inzicht te komen. Ik heb veel van mijn rouwverwerking alleen gedaan en kon lastig hulp van anderen accepteren. Ik wilde namelijk niet dat anderen mij als een slachtoffer zagen.   

Nu kijk ik hier heel anders naar en heb ik hier mijn lessen in geleerd en wil ik deze lessen ook doorgeven aan anderen die met rouw of andere tegenslagen te maken krijgen. De ware kracht zit in je eigen kwetsbaarheid. Verdriet hebben over het verliezen van een dierbare is heel normaal. Zorg er alleen wel voor dat verdriet geen langdurig lijden wordt. Je hebt altijd een keuze hoe jij met situaties zoals verlies omgaat.